Καλησπερούδια. Τι μου κάνετε;
Εμείς είμαστε καλά, όλοι καλά και περιμένουμε με ανυπομονησία το Πάσχα. Εν τω μεταξύ έχω ξεκινήσει και φέτος τις προετοιμασίες με λαμπαδίτσες, στεφανάκια κ.λπ. Τα πρώτα σχεδιάκια στις λαμπαδίτσες μου είναι έτοιμα και έπονται κι άλλα πολλά. Δεν κρατιόμουν όμως. Ήθελα να σας τα δείξω για να μου πείτε τη γνώμη σας. Ελπίζω να σας αρέσουν. Πολλά φιλάκια και εις το επανιδείν.
Πολύ κοριτσίστικη δε νομίζετε;;; Είναι για μία ζουζουνίτσα.
Πλακέ λαμάδα με τσόχινο στοιχείο. Στα κλαδάκια έχω βάλει στρασάκια.
Οβάλ λαμπάδα με κορδέλα στο χρώμα της ελιάς και ένα μεταλλικό κλαδάκι ελιάς στο κέντρο.
Καλημέρα blogoφιλαράκια μου τι μου κάνετε; Εμείς ευτυχώς είμαστε καλά. Έρχεται και η άνοιξη και είμαστε ακόμα καλύτερα. Σας το 'λεγα ότι θά 'ρθει η άνοιξη, που θα πάει!!!
Με νέα και ανανεωμένη διάθεση θέλω να σας δείξω κάποια από τα "τελευταία" θέλω να πιστεύω κασκολάκια που έφτιαξα. Αν θυμάστε πέρσι, έφτιαχνα σανδαλάκια μέχρι τον Οκτώβρη, οπότε τώρα θα φτιάχνω μου φαίνεται κασκολάκια μέχρι το Μάη. Τέλος πάντων. Ας είμαστε καλά.
Λοιπόν φέτος έγινε ένας "χαμός" με το δίχτυ. Δεν ξέρω πόσα δίχτυνα κασκολάκια έπλεξα, σε διάφορα χρώματα που ήταν πραγματικά το ένα καλύτερο από τ' άλλο. Τα δύο αυτά είναι από τα τελευταία με "ανοιξιάτικα" χρώματα.
Φορέθηκε επίσης και το κασκόλ που εγώ λέω "παπαρδέλα" γιατί είναι κάπως πλατύ το νήμα.
Πώς σας φαίνονται;
Θα τα πούμε σύντομα με νέες δημιουργίες γιατί μπορεί να μη σας τις έχω δείξει ακόμα αλλά δεν κάθομαι!!!
Πολλά πολλά φιλάκια.
Φιλαράκια μου καλημέρα και καλή μας εβδομάδα. Ελπίζω να μου είσαστε καλά αν και ο καιρός δε λέει να φτιάξει. Υπομονή που θα πάει θα έρθει η άνοιξη.
Σήμερα, αν και το blogακι μου δεν έχει να κάνει με την πολιτική, θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα τραγούδι που τις τελευταίες ημέρες άκουσα στο ραδιόφωνο.
Πρόκειται για ένα νέο, τρομερά επίκαιρο, τραγούδι σε μουσική του Γιάννη Ζουγανέλη και ερμηνεία του ίδιου αλλά και του Λ. Μαχαιρίτσα, του Μ. Πασχαλίδη και του Γ. Κούτρα. Πρόκειται για μελωποιημένο ποίημα του Γεωργίου Σουρή, του σατυρικού μας ποιητή, που το έγραψε το 1902 (κατά τη χρεοκοπία του 1893, επί πρωθυπουργίας Χαρίλαου Τρικούπη) για να σχολιάσει την κατάσταση της εποχής εκείνης στην Ελλάδα. Για ακούστε το και πείτε μου, μήπως σας φαίνεται κι εσάς γνωστό; Όλα αυτά που ζούμε σήμερα η Ελλάδα μας τα έχει ξαναζήσει. Τα σχόλια δικά σας...
"Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;"
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει
στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.
Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
