Επάνοδος γεμάτη ελπίδα...

Καλημέρα και καλό φθινόπωρο καλοί μου φίλοι
Τι μου κάνετε; Με ξεχάσατε; Εδώ είμαι. Δίνω ξανά το παρόν.
Μετά από αρκετό καιρό (πέρασαν χωρίς να το καταλάβω 3 ολόκληροι μήνες) επανέρχομαι, να σας πω τα νέα μου, να σας δείξω τα καινούρια μου πραγματάκια και βασικά να ξεαραχνιάσω το blogoσπιτάκι μου. Το καημένο το άφησα παραμελημένο τόσους μήνες. Όμως ήταν ένα δύσκολο και κουραστικό καλοκαίρι. Πολλή δουλειά, διάβασμα, υποχρεώσεις κ.λπ. κ.λπ. Βέβαια, έμπαινα στα σπιτάκια σας για να ενημερωθώ και να δω τι κάνετε όμως ο χρόνος που είχα στη διάθεσή μου ήταν τόσο λίγος που δεν προλάβαινα ούτε σχόλια να αφήσω. Τέλος πάντων. 
Το καλοκαίρι πέρασα, ήρθε το φθινόπωρο κι εγώ τρέχω και τρέχω και τρέχω ακόμα. Βέβαια λέω κιολας "Ας είμαι καλά να τρέχω".
Λοιπόν, το καλοκαίρι έφτιαξα διάφορα πραγματάκια, κυρίως σανδάλια, αλλά και κοσμηματάκια και δωράκια για πάρτυ τα οποία θα σας τα δείξω όλα σιγά σιγά.
Μία από τις πιο όμορφες και γλυκιές δημιουργίες μου όμως αυτό το καλοκαίρι ήταν ο στολισμός που ανέλαβα για την κουμπαριά που έκανε η φίλη μου η Ελένη, συνοδοιπόρος μου στο διάβασμα και "βασανισμένη" όσο κι εγώ... (χα, χα, χα...). Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η Ελένη πάντρεψε το Δημήτρη και την Εύα και την ίδια ημέρα βάφτισε και το μικρό τους Χρήστο. Μου εμπιστεύτηκε λοιπόν να στολίσω τις λαμπάδες, την καράφα και το ποτήρι για το γάμο, την κολυμπήθρα, το κουτί με τα μαρτυρικά και να κάνω ξεχωριστά μαρτυρικά βραχιολάκια για τους γονείς και τους νονούς. Πρέπει να ομολογήσω ότι χάρηκα και ευχαριστήθηκα τρελλά όλη τη διαδικασία. Είχα ξανακάνει στολισμούς όμως αυτός δεν ξέρω ήταν κάπως αλλοιώς... Εχθές μου έστειλε τις φωτογραφίες και όταν τα είδα στολισμένα στην εκκλησία... συγκινήθηκα... Μη γελάτε μου ήρθε να δακρύσω. Δεν το πίστευα τόσο όμορφα που έγιναν.
Θέλω να μοιραστώ τη χαρά μου μαζί σας... και να μου πείτε τη γνώμη σας (χωρίς να με μαλώσετε που εξαφανίστηκα!!!).
Η "εντολή" της Ελένης ήταν "Οι λαμπάδες να λάμπουν. Στρας, βάλε στρας, πολύ στρας" (αδυναμία η Ελενίτσα στο στρας). Δεν ήθελα κι εγώ πολύ...

Λουλούδι φτιαγμένο από στρας. Είχε 3 τέτοια λουλουδάκια. Στο κέντρο ένα μεταλλικό δεντράκι της τύχης και γύρω γύρω υφασμάτινα τριανταφυλλάκια σε γκρι του πάγου και στρασάκια

Η λαμπάδα τυλιγμένη ανέμελα με ύφασμα σε γκρι του πάγου

Οι λαμπάδες στο χώρο. Ταίριαξαν τέλεια με το στολισμό.

Η καράφα στολισμένη. Γκρο κορδέλα, υφασμάτινο λουλουδάκι σε χρώμα γκρι του πάγου και στρασάκια

 

Το ποτήρι ασορτί με την καράφα

Το κουτί με τα  μαρτυρικά

Τα βραχιολάκια για τους γονείς και τους νονούς

Η κολυμπήθρα στολισμένη σε navy στυλ

Τα κοχύλια βάφτηκαν μπλε navy και σε κάθε ένα γράφτηκε ένα γράμμα από το όνομα του παιδιού, ΧΡΗΣΤΟΣ

Εύχομαι στο Δημήτρη και στην Εύα να ζήσουν και να είναι ο μικρός Χρήστος τους καλοφώτιστος και γερός.
Ελένη μου πάντα άξια και ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σου.
Φιλάκια πολλά
Εις το επανιδείν
Άννα

Τα κουμπιά μπήκαν στη ζωή μου...

Καλησπέρα καλοί μου φίλοι
Τι μου κάνετε; Κάνουμε διακοπούλες; Κάνουμε μπανάκια; Περνάμε ωραία; Ελπίζω σε όλα η απάντηση να είναι θετική.
Εγώ φέτος διακοπές (με όλη τη σημασία της λέξης) δεν νομίζω να κάνω, αλλά όλο και κάτι ξεκλέβω, να μην παραπονιέμαι.
Λοιπόν τελευταία με έχει πιάσει ένα κάτι με τα κουμπιά. Άρχισε σιγά σιγά αλλά τελικά έχει γιγαντωθεί. Έφτιαξα και μερικά δαχτυλιδάκια με ξύλινα κουμπιά και τσιπάκια.

 

Τα τελευταία αυτά δαχτυλιδάκια, τα έφτιαξε ο γιος μου που τρελλαίνεται για τις κατασκευές!!!

Δεν έμεινα όμως μόνο στα δαχτυλιδάκια. Έφτιαξα και βραχιόλια δερμάτινα πολύ trendy. Είναι με 5 σειρές δέρμα και όλα μαζί ενωμένα σε ένα κούμπωμα. Άλλα είναι σε ασημί χρώμα και άλλα σε χρυσό. Ομολογώ ότι το αποτέλεσμα μου άρεσε πολύ. Το βρήκα πολύ καλοκαιρινό. Εσείς τι λέτε;

 

 

Αυτό μου έπαθε ένα ατύχημα αλλά θα διορθωθεί.

... και συνεχίζω με κολιεδάκι για το λαιμό. Είναι πλεκτό με το βελονάκι και κρέμονται καλοκαιρινά στοιχεία. Το συνδύασα με τα σανδαλάκια που ακολουθούν...

Είναι λίγο φορεμένα αλλά τίποτα δεν με σταματά... στολίζω τα πάντα...

... και συνεχίζω με τα αγαπημένα μου σανδαλάκια...

σε ροζ-φούξια χρώμα για μία μικρή ζουζούνα

σε πράσινο-μπλε, με υφασμάτινες χάντρες, για μία δεσποινίδα

σε μπλε καρώ για μία μεγάλη ζουζούνα...

σε πορτοκαλί φλούο για μένα, ναι για μένα (που μέχρι τώρα γύριζα με αστόλιστο σανδάλι!!!!!)

σε μωβ-λιλά, κάτι διαφορετικό για τη δις Ζουζούνογλου!!!!

Πώς σας φαίνονται; Ελπίζω να σας αρέσουν. Θα τα πούμε σύντομα ελπίζω.

Πολλά πολλά φιλάκια και καλές δημιουργίες.

Άννα  

Μια ανάρτηση σιδηρόδρομος... σανδαλάκια, βραχιολάκια, κολιεδάκια και πολλά πολλά φιλάκια

Καλημέρα καλημέρα
Τι μου κάνετε; Εμείς καλά είμαστε. Τελείωσε και το σχολείο και τώρα... το ρίξαμε στα λογοτεχνικά. Χρησιμοποιώ πληθυντικό ευγενείας αν και οι διακοπές ισχύουν μόνο για το μικρό μου. Εγώ ακόμα στο... τρέξιμο. Μια το Πανεπιστήμιο, μια τα δικά μου δεν σταματάω στιγμή.
Σήμερα θέλω να σας δείξω μερικά από τα πραγματάκια που έφτιαξα τον τελευταίο καιρό (όχι όλα γιατί... ξεχνάω να τα φωτογραφίσω... Είμαι αδιόρθωτη).

Λοιπόν ΣΑΝΔΑΛΑΚΙΑ:

 

 Συνεχίζω: ΒΡΑΧΙΟΛΑΚΙΑ

 

 

 

 

 

 

... και συνεχίζω: ΚΟΛΙΕΔΑΚΙΑ

 

Τα μάζεψα όλα μαζί γιατί ξεχωριστά όλο κάτι συνέβαινε και δεν αξιωνόμουνα να κάνω ανάρτηση.
Πολλά πολλά φιλάκια
Θα τα πούμε ελπίζω σύντομα με νέες δημιουργίες.
Άννα

Αφιέρωμα στα γαϊδούρια...

Καλές μου φίλες καλημέρα
Ελπίζω να μου είσαστε καλά. Εγώ είμαι καλά, πολύ καλά θα έλεγα, απλά τις τελευταίες ημέρες νοιώθω μια ανάγκη να μιλήσω για τα -κατά τα άλλα συμπαθή τετράποδα- τα γαϊδούρια. Μη νομίζετε ότι θα αρχίσω να μιλάω γενικά για τα ζώα απλά θα εστιασω στη γαϊδουρινή συμπεριφορά με τη μορφή της αχαριστίας, που ομολογώ ότι, αν και έχω περάσει τα δεύτερα -άντα μου, συνεχίζει να με αιφνιδιάζει και να με εκπλήσσει.
Αφορμή στάθηκε ένα περιστατικό (το οποίο δεν υπάρχει λόγος να περιγράψω) που συνέβη τις τελευταίες ημέρες και με προβλημάτισε ενώ παράλληλα μου προκάλεσε διάφορα συναισθήματα. Με βοήθησε όμως, για μία ακόμα φορά, να καταλάβω ότι πολλοί άνθρωποι γύρω μας έχουν μάθει μόνο να "παίρνουν", να μαθαίνουν εκμεταλλευόμενοι τις γνώσεις του άλλου, να καταναλώνουν το χρόνο σου και τελικά να μη δίνουν τίποτα. Φυσικά δεν μιλάω για οικονομική απολαβή, που ποτέ δεν τέθηκε ως θέμα για να δώσω τις γνώσεις μου στους "φίλους" μου, αλλά για σεβασμό και αναγνώριση.  Σε μία προσπάθεια αυτοκριτικής είδα ότι είμαι "εύκολο θύμα": μιλάω, εξηγώ, δίνω ιδέες, προσφέρω και βοηθάω με απίστευτη ευκολία. Είμαι πάντα διαθέσιμη για να τους μιλήσω στο τηλέφωνο, να τους πω τη γνώμη μου, να τους προτείνω προμηθευτές, να τους δώσω λύση σε τεχνικά προβλήματα που συναντάνε κ.λπ., κ.λπ. Οπότε οι άλλοι το θεωρούν απλό και ανούσιο, δεν το εκτιμούν όσο θα πρέπει και έτσι φέρονται ανάλογα. Βέβαια δεν πρέπει να τους βάλω όλους σε ένα σακί...  παρά μόνο αυτούς που μου επιβεβαιώνουν ότι απαραίτητη προϋπόθεση της γαϊδουρινής συμπεριφοράς είναι η γαϊδουρινή σκέψη, η οποία σε ένα δίποδο έχει τα χαρακτηριστικά της "τσιγκουνιάς" και της μίζερης καρδιάς.
Εγώ όμως δεν θέλω να αλλάξω και δεν θέλω αυτά τα "γαϊδούρια με περικεφαλαία" να μου δείξουν ότι έτσι είναι ο κόσμος. Απλά μου δείχνουν ότι έτσι είναι αυτοί... και πρέπει να πράξω ανάλογα.
Ίσως τελικά θα πρέπει να τους ευχαριστήσω και να τους τιμήσω με τη συγκεκριμένη ανάρτηση...
Ο νοών νοείτω
Φιλάκια πολλά

Χρονια Πολλά, Χριστός Ανέστη

Φίλες μου γειά σας
Χρόνια Πολλά, Χριστός Ανέστη, με υγεία και ευτυχία.
Ελπίζω να μου είσαστε καλά. Εμείς "μαζευτήκαμε" τελικά και ετοιμαζόμαστε για τη Δευτέρα... Περάσαμε πολύ ωραία, σε χωριά και χωριουδάκια. Ήταν και ο καιρός που βοηθούσε. Ας είμαστε καλά και του χρόνου να περάσουμε έτσι ωραία και να ευχαριστηθούμε τόσο το Πάσχα όσο και τη φύση.
Στη σημερινή μου ανάρτηση είμαι διπλά χαρούμενη γιατί θα σας πω και τα νέα για το bazaar της λαμπάδας που έκανα. Ήταν... τέλεια (που λέει και η ανηψιά μου η Χριστίνα). Περάσαμε φανταστικά. Ήρθε πολύς κόσμος, τόσος που ακόμα κι εγώ έμεινα άφωνη. Είχαμε φτιάξει 150 λαμπάδες και λέω είχαμε γιατί συνέβαλε ενεργά και ο γιος μου ο οποίος έφτιαξε μόνος του 20 λαμπάδες (με μπιστόλι σιλικόνης παρακαλώ...) και έδωσε από την πρώτη κιόλας μέρα τις 15. Χρησιμοποιήσαμε διάφορα υλικά, από πλεκτά λουλούδια με το βελονάκι μέχρι fimo. Φτιάξαμε δαχτυλίδια και βραχιόλια αλλά και κολιέ με διάφορες χάντρες, μπρελόκ με την Άννα και το Μίμη από τα παλιά μας αναγνωστικά. Είχαμε τρελλαθεί... δεν ξέραμε τι να πρωτοφτιάξουμε... Το ευχαριστηθήκαμε μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Για να πω την αλήθεια είχα αγωνία γιατί ήταν η πρώτη φορά που θα έβλεπε ο κόσμος, τόσο ανοιχτά, τις δημιουργίες μου. Όμως όλα πήγαν καλά και μάλιστα το ευχαριστηθήκαμε τόσο πολύ που λέμε να το ξανακάνουμε. Ήταν σαν πανηγύρι. Γελούσαμε, φωνάζαμε, τρώγαμε τα κουλουράκια της μαμάς μου... Τέλεια... Ότι και να πω είναι λίγο.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους φίλους μου που ήρθαν και με τίμησαν σε αυτή την προσπάθειά μου, και με ενθάρρυναν με τα καλά τους λόγια.
Σας αγαπώ όλους πολύ.

Φιλάκια
Άννα