Καλές μου φίλες καλημέρα
Ελπίζω να μου είσαστε καλά. Εγώ είμαι καλά, πολύ καλά θα έλεγα, απλά τις τελευταίες ημέρες νοιώθω μια ανάγκη να μιλήσω για τα -κατά τα άλλα συμπαθή τετράποδα- τα γαϊδούρια. Μη νομίζετε ότι θα αρχίσω να μιλάω γενικά για τα ζώα απλά θα εστιασω στη γαϊδουρινή συμπεριφορά με τη μορφή της αχαριστίας, που ομολογώ ότι, αν και έχω περάσει τα δεύτερα -άντα μου, συνεχίζει να με αιφνιδιάζει και να με εκπλήσσει.
Αφορμή στάθηκε ένα περιστατικό (το οποίο δεν υπάρχει λόγος να περιγράψω) που συνέβη τις τελευταίες ημέρες και με προβλημάτισε ενώ παράλληλα μου προκάλεσε διάφορα συναισθήματα. Με βοήθησε όμως, για μία ακόμα φορά, να καταλάβω ότι πολλοί άνθρωποι γύρω μας έχουν μάθει μόνο να "παίρνουν", να μαθαίνουν εκμεταλλευόμενοι τις γνώσεις του άλλου, να καταναλώνουν το χρόνο σου και τελικά να μη δίνουν τίποτα. Φυσικά δεν μιλάω για οικονομική απολαβή, που ποτέ δεν τέθηκε ως θέμα για να δώσω τις γνώσεις μου στους "φίλους" μου, αλλά για σεβασμό και αναγνώριση. Σε μία προσπάθεια αυτοκριτικής είδα ότι είμαι "εύκολο θύμα": μιλάω, εξηγώ, δίνω ιδέες, προσφέρω και βοηθάω με απίστευτη ευκολία. Είμαι πάντα διαθέσιμη για να τους μιλήσω στο τηλέφωνο, να τους πω τη γνώμη μου, να τους προτείνω προμηθευτές, να τους δώσω λύση σε τεχνικά προβλήματα που συναντάνε κ.λπ., κ.λπ. Οπότε οι άλλοι το θεωρούν απλό και ανούσιο, δεν το εκτιμούν όσο θα πρέπει και έτσι φέρονται ανάλογα. Βέβαια δεν πρέπει να τους βάλω όλους σε ένα σακί... παρά μόνο αυτούς που μου επιβεβαιώνουν ότι απαραίτητη προϋπόθεση της γαϊδουρινής συμπεριφοράς είναι η γαϊδουρινή σκέψη, η οποία σε ένα δίποδο έχει τα χαρακτηριστικά της "τσιγκουνιάς" και της μίζερης καρδιάς.
Εγώ όμως δεν θέλω να αλλάξω και δεν θέλω αυτά τα "γαϊδούρια με περικεφαλαία" να μου δείξουν ότι έτσι είναι ο κόσμος. Απλά μου δείχνουν ότι έτσι είναι αυτοί... και πρέπει να πράξω ανάλογα.
Ίσως τελικά θα πρέπει να τους ευχαριστήσω και να τους τιμήσω με τη συγκεκριμένη ανάρτηση...
Ο νοών νοείτω
Φιλάκια πολλά
Ελπίζω να μου είσαστε καλά. Εγώ είμαι καλά, πολύ καλά θα έλεγα, απλά τις τελευταίες ημέρες νοιώθω μια ανάγκη να μιλήσω για τα -κατά τα άλλα συμπαθή τετράποδα- τα γαϊδούρια. Μη νομίζετε ότι θα αρχίσω να μιλάω γενικά για τα ζώα απλά θα εστιασω στη γαϊδουρινή συμπεριφορά με τη μορφή της αχαριστίας, που ομολογώ ότι, αν και έχω περάσει τα δεύτερα -άντα μου, συνεχίζει να με αιφνιδιάζει και να με εκπλήσσει.
Αφορμή στάθηκε ένα περιστατικό (το οποίο δεν υπάρχει λόγος να περιγράψω) που συνέβη τις τελευταίες ημέρες και με προβλημάτισε ενώ παράλληλα μου προκάλεσε διάφορα συναισθήματα. Με βοήθησε όμως, για μία ακόμα φορά, να καταλάβω ότι πολλοί άνθρωποι γύρω μας έχουν μάθει μόνο να "παίρνουν", να μαθαίνουν εκμεταλλευόμενοι τις γνώσεις του άλλου, να καταναλώνουν το χρόνο σου και τελικά να μη δίνουν τίποτα. Φυσικά δεν μιλάω για οικονομική απολαβή, που ποτέ δεν τέθηκε ως θέμα για να δώσω τις γνώσεις μου στους "φίλους" μου, αλλά για σεβασμό και αναγνώριση. Σε μία προσπάθεια αυτοκριτικής είδα ότι είμαι "εύκολο θύμα": μιλάω, εξηγώ, δίνω ιδέες, προσφέρω και βοηθάω με απίστευτη ευκολία. Είμαι πάντα διαθέσιμη για να τους μιλήσω στο τηλέφωνο, να τους πω τη γνώμη μου, να τους προτείνω προμηθευτές, να τους δώσω λύση σε τεχνικά προβλήματα που συναντάνε κ.λπ., κ.λπ. Οπότε οι άλλοι το θεωρούν απλό και ανούσιο, δεν το εκτιμούν όσο θα πρέπει και έτσι φέρονται ανάλογα. Βέβαια δεν πρέπει να τους βάλω όλους σε ένα σακί... παρά μόνο αυτούς που μου επιβεβαιώνουν ότι απαραίτητη προϋπόθεση της γαϊδουρινής συμπεριφοράς είναι η γαϊδουρινή σκέψη, η οποία σε ένα δίποδο έχει τα χαρακτηριστικά της "τσιγκουνιάς" και της μίζερης καρδιάς.
Εγώ όμως δεν θέλω να αλλάξω και δεν θέλω αυτά τα "γαϊδούρια με περικεφαλαία" να μου δείξουν ότι έτσι είναι ο κόσμος. Απλά μου δείχνουν ότι έτσι είναι αυτοί... και πρέπει να πράξω ανάλογα.
Ίσως τελικά θα πρέπει να τους ευχαριστήσω και να τους τιμήσω με τη συγκεκριμένη ανάρτηση...
Ο νοών νοείτω
Φιλάκια πολλά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου