Περιμένοντας την Ανάσταση

Καλημέρα και Χρόνια Πολλά σε όλους
Σήμερα είναι μία πολύ ξεχωριστή ημέρα. Μία ημέρα κατάνυξης και περισυλλογής. Μία ημέρα βαρύ πένθους. Μία ημέρα που πονάμε για το δράμα του Χριστού και ελπίζουμε για την Ανάσταση. Είναι όμως και μία ημέρα που πονάμε για την έλλειψη των δικών μας ανθρώπων που έφυγαν από κοντά μας και μας άφησαν γεμάτους αναμνήσεις, αγάπη και δύναμη, μόνους όμως με όλα αυτά τα εφόδια. Μόνους να αισθανόμαστε ένα "κενό" δυσαναπλήρωτο. Είναι το "κενό" που άφησε και σε μένα ο χαμός του μπαμπά μου που αυτές τις ημέρες γίνεται ακόμα πιο "βαρύς". Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια, που πηγαίναμε στο χωριό, ψήναμε, παίζαμε και περνούσαμε ανέμελα, μια και οι γονείς μας τα είχαν όλα κανονισμένα. Τα χρόνια που ο μπαμπάς μου ήταν τόσο δυνατός που δεν άφηνε να μας αγγίζει και να μας πειράζει τίποτα κακό, τίποτα στενάχωρο. Είναι αναμνήσεις βαθιά χαραγμένες που με κάνουν να θέλω να γίνω κι εγώ καλή μητέρα για το δικό μου παιδί, να το "γεμίσω" με αγάπη και δύναμη ώστε να μπορέσει να προχωρήσει και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής.
Σε αυτό τον άνθρωπο, που τόσο μου λείπει και τόσο αγαπώ, είναι η σκέψη μου σήμερα.
Καλή Ανάσταση σε όλους
Άννα